Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄԳ. ՄԿՈՒՆՔ ՍՊԱՌԱԶԻՆԵԱԼՔ
(117 ag=175 D)

Մկներն ասացին ընդ իրեարս, թէ այդ է՞ր է, որ մեք ո՛չ սլեհ ունիմք եւ ոչ եղջիւր. եւ կատուն զմեզ դիւրաւ կալնու։ Եւ մկունքն սրեցինփայտ եւ կապեցին 'ի գլխնին. որ թէ կատուն գայ, նա մեքկռուինք. որ ո՛չ առնու զմեզ. եւ ահա եկն կատուն եւմկունքն փախեան եւ ընդ ծակն 'ի ներս մտին. եւ այնքորք զփայտն եղջիւր էին կապել, ոչ կարացին մտանելընդ ծակն. այլ կատուն կալաւ եւ եկէր։ Ցուցանէ։Մուկն որ եղջիւր կապեաց, այն մարդիկքն են, որք պճնինեւ ծարուրվին եւ սպիտակացուցանեն զերեսս. եւապականին գեղեցիկ եւ այն, զոր Աստուած է ստեղծել, ո՛չ հաւանին. այլ իւրեանքն այլ գեղեցկանան եւորոգայթին 'ի ձեռն սատանայի. որպէս որոգայթեցաւմուկն 'ի ձեռն կատուին։