Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄԺԴ. ԱՅՐԻ ԵՒ ՈՐԴԻՆ
(145 ag=124 B=9 D)

Ասի յառակաց, թէ այրի ոմնունէր տասն այծ եւ ունէր որդեակ մի. եւ որդին այնյամէն օր տանէր արածէր զայծերն. եւ մայրն յամէն օրշերեփ մի ջուր լնոյր 'ի կաթն եւ 'ի խափ տայր. եւ ասէորդին ցմայրն իւր. թէ է՞ր առնես զայդ վնասդ, որզջուրն 'ի կաթն լնուս եւ 'ի խափ տաս։ Ասէ մայրն. որդի, մեր կաթնս քիչ է` այնոր համար առնեմ, թէ քիչ մի աւելիլինի մեր կաթն. որ մեզ ձմռանս թացան լինի։ Իսկյաւուր միում, մինչ դեռ արածէր մանուկն զայծիսն, փոքր մի ամպ ծնաւ յերկինքն եւ եկն անձրեւ. եւ ելհեղեղ եւ տարեալ զայծիսն ելից 'ի գետն։ Իսկ մանուկնեկն յարեւու առ մայրն դատարկութեամբ եւ միայնփայտն 'ի ձեռին։ Ասէ մայրն. որդի, ո՞ւր են այծքն եւզի՞ արդ յարեւու եկիր այսօր։ Ասէ որդին. մայրիկ իմ, այն շերեփ ջուրն, զոր 'ի կաթն խառնէիր եւ 'ի խապտայիր, նա ժողովեցաւ եւ հեղեղ դարձաւ եւ եկեալ զմերայծերն տարաւ 'ի գետն ելից։ Ցուցանէ առակս, թէԱստուծոյ դատաստանն արդար է, որ թէպէտ զկատարեալհատուցումն զրկողացն 'ի հանդերձեալն պիտի առնէ, նազչաշնին 'ի յայս կեանքս կու հատուցանէ։ Զոր տեսեալմարդկան հաւատան, թէ գոյ հատուցումն 'ի հանդերձեալդատաստանին եւ առցէ իւրաքանչիւր ոք ըստ գործոցիւրոց։