ՄԻԱ.
ՊԱՐՏԱԿԱՆ
ԱՅՐ
(152
ag=121
B=21
D)
Ասի
յառակաց,
թէ
այր
մի
խիստպարտական
էր
եւ
ո՛չ
ինչ
ճար
չունէր
ազատելոյ
եւխիստ
հոգայր
եւ
նեղիւր
'ի
պարտատիրացն.
եւ
յաւուրմիում
ասէ
մի
ոմն
'ի
պարտատիրացն
ցնա.
ես
քեզ
խրատ
միտամ.
որ
յամենեցուն
պարտուցն
ազատիս.
ապա
զիմպարտքն
վճարէ.
ասէ
ցնա
պարտականն,
թէ
թող
Աստուածվկայ
լինի,
որ
զքոյն
վճարեմ.
լուկ
ճար
մի
արա.
որզայլոց
պարտսն
վճարեմ.
ասէ
խրատատուն,
թէ
ով
որ
գայ'ի
քէն
պարտք
ուզէ,
դու
ասա,
թէ
խամ,
եւ
այլ
ո՛չ
ինչ
միասեր։
Յայնժամ
պիտի
առնուն
զքեզ,
դատաւորի
մօտնտանին.
դու
առաջի
դատաւորին
այլ
ոչ
ինչ
մի
ասեր`բայց
միայն
ասա,
թէ
խամ։
Իսկ
դատաւորն
պիտի
ասէ,
թէայդ
մարդդ
խեւ
է
եւ
յիմար.
յո՞ւմմէ
կուզէք
զպարտսն.
թողէք`
որ
գնայ
յիւր
բանն.
եւ
այնպէս
պարտականնազատեցաւ
'ի
պարտուցն։
Եւ
եկեալ
խրատատուպարտատէրն
ասէ
ցպարտականն.
այժմ
որ
ազատեցար
իմխրատովն,
բեր
զիմ
պարտսն
տուր.
նա
նմանապէս
եւ
նմաասաց`
խամ։
Իսկ
նորա
առեալ
զնա
գնաց
առ
դատաւորքաղաքին.
եւ
սկսաւ
դատաւորն
հարցանել
զնա,
թէ
այդմարդ
ասէ,
թէ
յիսուն
կտոր
լուացած
հաճաղ
պարտի
ինձտալ.
զի՞նչ
ասես,
պարտիս
թէ
ո՛չ.
եւ
նա
սկսաւ
ըստառաջնոյ
պատասխանւոյն
եւ
ասաց,
թէ
խամ։
Յայնժամ
ասէպարտատէրն
ցնա.
թէ
լուացած
չկայ,
թող
խամ
լինի
ընդքո
բանիդ.
եւ
այնպիսի
ճարտարութեամբ
էառ
'ի
նմանէզպարտսն։
Ցուցանէ,
թէ
անիրաւութիւն
առնելն
ո՛չմիայն
'ի
հանդերձեալ
դատաստանին
պիտի
խայտառակի.
եւուրացութիւնն
'ի
վերայ
հոգւոյն
պարտք
մնայ
եւամօթն,
զոր
մարդկան
առաջի
կրէ։
