Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ՄԼԱ. ԵՐԿՈՒ ՆԱԽԱՆՁԱԽՆԴԻՐ ԾԱՌԱՅՔ ԹԱԳԱՒՈՐԻ
(19 A)

Թագաւոր մի ոմն գիտէրզզինուորքն իւր. զի ծածուկ նախանձ ունէին ընդմիմեանս. եւ ասէ թագաւորն ընդ մինն, թէ զինչ կամիս, խնդրէ յինէն մեծութիւն. որ տամ քեզ. բայց քո ընկերինկրկին տամ քան զքոյդ. ասէ միտս իւր. թէ խնդրեմ ինձմին բարի, նմա կրկին տա քան զիմն. եւ ասէ ցթագաւորն, թէ զիմ մին աչքս հան. որ զմիւսոյն զ. Բ. ն հանիցէ:

ՄԼԱա. 102 D ՎԱՍՆ ՆԱԽԱՆՁՈՏԱՅԱսի պատմութեանց, թէ . Բ. զինուորք յոյժ նախանձոտէին ընդ միմեանս եւ էին ծառայք ումեմն թագաւորի. եւգիտէր զնախանձ նոցա թագաւորն. եւ յետ բազումխրատելոյն` ոչ հաշտեցան ընդ միմեանս. եւ ասացթագաւորն. երկուքդ. ԻՌ. թանկա պարտիք ինձ. եւ հաշտիք. ձեզ թողում զպարտքն։ Եւ նոքա ասեն դու սպան[ան]էզմեզ եւ կամ հրաման տուր. որ մեք զմիմեանսսպանանեմք. եւ յորժամ ետես թագաւորն զչար միտսնոցա, հրամայեաց եւ չարաչար տանջեցին զնոսա . Ե. տարիեւ առին նոցանէ. ԻՌ. թանկա. եւ ասէ թագաւոր. ոչսպանանեմ ձեզ, այլ պարգեւք տամ եւ ազատեմ. խնդրեցէքյինէն, զինչ եւ կամիք. բայց առաջնոյն մէկ պարգեւքտամ եւ յետի խնդրողի . Բ. եւ երդուաւ նոցա. եւ նոքազմիմեանս մեծարեցին. եւ վերայ չար նախանձուն[մէկն] ասաց թագաւորին. հան զիմ մէկ աչքն. եւ ետեսթագաւորն զնախանձ նոցա եւ եհան զմէկ ակն եւ կտրեացզմի ոտն եւ զմի ձեռն. եւ զմիւսոյն եհան զ. Բ. աչքն եւզերկու ձեռն եւ զոտն. կտրեաց զամէն. զի այն առաւելնախանձ ունէր. զի ասէր` զմեզ սպանանէ։ Եւողորմելիքն չար նախանձոյն ոչ խնդրեցին քաղաք կամգեօղ կամ պարգեւք բարի եւ չարաչար սատակեցան:

Ցուցանէ առակս, թէ թագաւորնԱստուած հայի նախանձոտ միտս` մարմինս եւ 'իհոգիս մեր. զի մարմինն ցանկա՛ հակառակ հոգոյ`զմեղքն գործէ` եւ հոգին եւ[ս] հակառակ կայ մարմնոյնզբարին գործել. եւ միտն դատաւոր է եւ ոչ տանէ ուղիղդատաստան. եւ չար նախանձին ընդ միմեանս եւ ոչ գնանընդ կամաց միմեանց. յորժամ հաշտ լինին, գնան. եւթագաւորն Աստուած հրամայէ հաշտ կենալ հոգոյ եւմարմնոյ եւ գործել բարին եւ տայ Աստուածզարքայութիւնն պարգեւք զինուորելոցն` յերկինսմարտիրոսաց, ճգնաւորաց եւ ամենայն սրբոց։ Եւ թէ ոչհաշտին եւ խաղաղութիւն ոչ առնեն ընդ միմեանս, բիւրքանքարոյ պարտական եմք Աստուծոյ, տանջէ զմեզԱստուած չարաչար եւ ասէ հրեշտակացն. առէք դմանէզքանքարդ եւ տուք [յ]այն, որ ունի զ. Ժ. եւ թէ հաշտկենամք եւ բարի գործեմք, զպարտքն թողու մեզ, որպէսինքն ուսոյց. ասացէք` հայր մեր, որ յերկինս եւայլն". եւ թող մեզ զպարտս մեր, որպէս եւ մեքթողումք մերոց պարտապանաց եւ այլն". զոր ասաց. էթէ ոչ թողուցուք միմեանց զյանցանս եւ ոչ հայրն ձերերկնաւոր թողցէ ձեզ զյանցանս ձեր. յայնժամ յաղօթսկացէք, խնդրեցէք զարքայութիւնն. եւ այն ամենայնյաւելցի ձեզ. վերայ պարտուցն տայ մեզ զքաղաքնզվերինն Երուսաղէմ. եւ թէ ոչ հաշտի հոգի եւ մարմինամենայն մարդոյ եւ ոչ գործեն բարի, այլ չար, յայնժամասէ Աստուած. յորժամ ոչ խնդրեցին յինէն բարի, կապեցէք` ասէ` զդոցա ոտն եւ զձեռն եւ արկէք հուրնանշէջ. անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց. եւ այն էկտրել ոտիցն եւ ձեռացն եւ աչացն. զանձն տանջեն, թէանձամբ գործեցիր չար. զհոգին, թէ միաբանեցար ընդմարմնոյն. աչքն, թէ արատ հայեցար եւ ցանկացար. զձեռքն, թէ շօշափեցից զամենայն չար զգայարանքմարդոյ, ամենեցուն չարչարանք կայ, եւ թէ ոչնախանձին ընդ մարդոյ եւ ոչ մարմին ընդ հոգոյն[միաբանի], յայս ամենայն չար տանջանացս ազատին, յորժամ բարի գործեն։