ՄԼԴ.
ԱՌԻՒԾ
ԵՒ
ԹԱԳԱՒՈՐԻ
ԱՂՋԻԿ
(82
B=145
D)
Առիւծն
ետես
զդուստրթագաւորին.
զի
յոյժ
գեղեցիկ
էր.
ցանկացաւ
նմամոլէկան
ախտիւ
եւ
առաքեաց
առ
թագաւորն.
զի
տացէզդուստրն
իւր
նմա
'ի
կնութեան.
ասէ
թագաւորն.
արժանիես
այդմ.
զի
թագաւոր
ես
կենդանեաց.
ապա
զդուստր
իմոչ
կարեմ
տալ
քեզ.
զի
ժանիք
եւ
մաքիլքդ
սաստիկահագին
է.
եւ
ահէ
անտի
նորա
մեռանի
դուստրն
իմ.
ասէառիւծն.
գամ
'ի
կամս
քո
եւ
դու
հան
յինէն
ժանիքս
եւմաքիլքս.
միայն
ողորմեայ
ինձ
եւ
տուր
ինձ
զդուստրքո.
զի
ահա
եփի
սիրտ
իմ
եւ
մեռանիմ
'ի
սիրոյ
նորա.
եւկոչեաց
զնա
առ
ինքն
եւ
քարշեաց
զժանիք
եւ
զմագիլսնորա.
նա
մնաց
անզէն.
կապեաց
զնա
եւ
առեալ
գաւազանսբազումս
սկսաւ
հարկանել
զնա,
մինչեւ
մեռաւ
եւ
ոչհասաւ
ցանկութեան
իւրոյ:
Ցուցանէ
առակս.
վայ
ինձ,
թէայսպէս
մարդիք
ամենայն,
որ
բորբոքին
գէջ
ախտիւ
'իցանկութիւն
պոռնկութեան
եւ
շնութեան
եւ
'ի
մեղս
եւ'ի
չար
գործս.
եւ
դեւ
կապեաց
զմեզ
մեղօք
աշխարհիս.
եւհանեն
անձանց
մերոց
զկռվոյ
զէնն
մեր,
որ
էհամբերութիւն,
խոնարհութիւն
եւ
սրբութիւն,
եւկապեալ
տանին
ձգեն
'ի
հուր
գեհեան
անզերծանելի։
