Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄԾԷ. ԸՆՉԵՂ ԱՅՐ ԵՒ ԵՐԿՈՒ ՈՐԴԻՔՆ
(96 D)

ՎԱՍՆ ԲԱՐԻ ԵՒ ՄԻԱՄԻՏ ՄԱՐԴՈՅ. Ասի 'ի պատմութեանց. էր այր մի եւ ունէր . Բ. որդի եւունէր գանձս բազում. կէսն պահած եւ կէսն յայտնի էր. եւ զյայտնի գանձն բաժանեաց որդւոց իւրոց եւզծածուկ ոչ յայտնեաց նոցա. եւ գնացեալ յօտարաշխարհ` աղքատացաւ կամաւ եւ եկն առ որդիսն փորձելզնոսա եւ խնդրեաց 'ի նոցանէ ողորմութիւն, եւ միննամենեւին ոչ գթացաւ 'ի հայրն, այլ անտես արարնախատանօք. իսկ միւսն գթացաւ 'ի հայրն եւ զոր ունէր, ետ հօրն։ Եւ նա ետես զգութ որդոյն եւ ասէ. այս էհարազատ որդին իմ. եւ բացեալ զծածկեալ գանձն` ետնմայ եւ զմիւսն արտաքսեաց 'ի տանէն եւ 'իժառանգութենէն:

Ցուցանէ բանս, թէ Աստուած, որ է ճշմարիտ ամենայն արարածոց եւ Հայր ըստարարչութեան, ունի գանձս . Բ. ցեղ` մէկ զերկնիցարքայութիւնն, որ ծածկեալ է 'ի մարդկանէ, եւ Բ. զաշխարհիս մեծութիւնն, որ հասարակ ամենեցունբաշխէ, եւ ապա 'ի ձեռն աղքատաց փորձէ զճշմարիտորդիսն խնդրելով ողորմութիւն. եւ որք ոչ առնենողորմութիւն, ոչ տայ Հայրն մեր Աստուած յերկնայինգանձուցն զփառքն իւր. այլ որք առնեն ողորմութիւն, տայ գանձ զերկնից արքայութիւն. որպէս ասէ. եկայքաւրհնեալք հօր իմոյ. զի քաղցեա եւ ետուք ինձ. եւզանողորմսն արտաքսէ 'ի տանէն ասելով. երթայք յինէնանիծեալք 'ի հուրն յաւիտանական։ Ամէն մարդ զինքնթող ծախէ եւ աղքատի տայ. թէ յայս կեանքս վասնԱստուծոյ ծառայ լինիս այլոց, յայն կեանքն թագաւորլինիս եւ որպէս զհրեշտակ պատուիս։