Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄՁ. ԴԵՒ ՓԱՅԻԿ ՅՈՒԼԻԱՆՈՍԻ
(123 D)

Ասի 'ի վարս հարանց, թէ դեւմի փայիկութիւն առնէր Յուլիանոսի Ուրացողին եւփութով հասանէր յամենայն տեղիս, ուր առաքէր։ Եւ 'իճանապարհին կայր խրճիթ մի սուրբ հօրն, որ աղօթէր. եւոչ կարեր յանցանել դեւն զքսան օր. զի . Ի. օր աղօթէրանդադար զսուրբն, ոչ եկեր եւ ոչ էարբ եւ ոչ ննջեացբնաւ. եւ դարձաւ դեւն ամօթով` պատմեաց Յուլիանոսի, թէ աղօթքն սուրբ արգելեաց զիս` եւ ոչ կարացիանցանել ընդ այն ճանապարհն:

Տես, թէ որպիսի է աղօթիցզօրութիւնն. զոր մեք ծուլութեամբ անցուցանեմքզսակաւ ժամանակս, զոր ունիմք:

ՄՁա. 37 F Յերբեմն ժամանակ 'իյաշխարհն Կիլիկեցոց համբաւ բերին, թէ Շամբցինժողովք արարեալ եւ 'ի վերայ տեղ"ցս կու գայ։ Եւլվեալ թագաւոր եւ ասաց, թէ մարդ մի գտէք, որ . Ռ. դրամառնու եւ երթայ եւ 'ի . Գ. օրն խապար բերէ, որ մեք այլպատրաստութիւն առնեմք եւ 'ի դէմ երթանք. որ 'ի մերաշխարհս չմտանէ հեծելն. եւ գտին այր մի կախարդ, որասաց, թէ ես երթամ եւ յ. Գ. օրն խապար բերեմ. եւ գնացեւ 'ի . Ե. Զ. աւրն պ"յ խապար էբեր եւ ասացին, թէ յէ՞րյուշացար. եւ ասաց, թէ 'ի . Գ. օրն 'ի յերկրէս հապայելայ. եւ հարցին զպատճառն. եւ ասաց, թէ աղօթիւքպարըսպեալ էր եւ 'ի տեղ մի աւեր վանք մի գտայ, որաղօթք եւ պատարագն խափանել էր եւ անդ ելա. եւ աղինանդ մտաւ 'ի յաշխարհն եւ աւէրեց. եւ թագաւորն ուխտէդիր, թէ 'ի դառնալ իմ 'ի հեծելէս, զայն վանքն շինեմ. զի աշխարհի պարիսպն` աղօթքն եւ պատարագն [է]։ ԵւՇամպնի Սըսու. ԺԵ. Ի. աւուր ճանապարհ է:

Եւ աղօթքն այնչափ զօրութիւնէ, որ ոչ թէ զմարմնով պատերազմն դարձուցանէ, այլ եւզսատանայ կու սանձահարէ։