Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄՁԱ. ԵՐԿՈՒ ԿԱՆԱՅՔ ԵՒ ԿԾԻԿ ԵՒ ԴԱՏԱՒՈՐ
(125 D)

Ասի [յ]առակաց, թէ . Բ. կինվիճէին ընդ միմեանս 'ի վերայ մանածի կծկի միոյ. իւրաքանչիւր ոք [ասէր], թէ իմ է կծիկս այս. եւ երթեալառ դատաւոր մի արդար եւ ճարտար. եւ նա եհարց ցմինն, թէ քո կծկաթոռն սեւ՞ է թէ սպիտակ. նա ասաց, թէ սեւ է. եւ մինն ասաց, թէ սպիտակ. եւ ապա զմանածն յետքակեցին զամէնն. որ ուղիղ ասաց, նորա էր մանածն:

Ցուցանէ առակս, թէ յաւուրնդատաստանի սատանայ եւ մարդն վիճին. ասէ սատանայ, թէամենայն գործք քո, [որ] պատրաստեալ է քո, իմ է. ապաբան 'ի կծկաթոռն, որ է խիղճմտանք. թէ սպիտակ լինիկծկաթոռն, այսինքն խիղճ մտանաց յիստակ եւ արդար, յայնժամ երթայ [յ]արքայութիւնն. զի զամենայն գործսիւր վասն Աստուծոյ արարեալ. թէ սեւ լինի, այսինքնչար եւ խաւարային գործով հոգին, յայնժամ սատանայինտարեալ զհոգի նորա` տանջէ 'ի դժոխս։