Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄՂ. ՏԱՆՊԱՏԵՑԻ ՋՈՒԼՀԱԿ
(178 D)

[Ջ]ուլհակ մի ասաց, թէԱստուած զմարդն թագաւոր է ստեղծեր. եւ ես այլթագաւոր ես [յ]իմ յանձինս. եւ տուք ինձ թագ եւ իմմասուրայքս եւ առէչս ինձ հեծելք եւ ժողովուրդ. եւերթամ խնդրեմ հնդկաց թագաւորին դուստրն ինձկնութիւն։ Եւ գնաց առ հնդկաց թագաւորն եւ ասէ. տուրինձ զքո դուստրն 'ի կնութիւն, եւ ասէ թագաւորն. ի՞նչմարդ ես եւ ի՞նչ գործ ունիս. որ զիմ դուստրն խնդրես. եւ ասէ. ջուլհակ եմ. բարկացաւ եւ ասէ թագաւորն ընդզինուորացն. տարէք եւ սպանէք զդա. եւ ասէ թագաւորն. հարցէք զայրդ, թէ ուստի իցէ. եւ հարցին ցնա. նապատասխանի ետ եւ ասէ. յարեւելից կողմ գեղ մի կայ. անունն Տանպատ այ. ասէ թագաւորն. թողէք զդա. միսպանանէք. քանզի յիմար է. զի յաշխարհն այն` ամենայնխեւ է. եւ արձակեցին զնա խաղաղութեամբ:

Ցուցանէ, թէ մարդ որանգիտութեամբ մեղք գործէ, նա խեւ լինի եւխեւութեամբ գործէ. նա Աստուած չի համարիր զայն ծանրմեղքն, այլ սակաւ համարի. որպէս ասաց Քրիստոս, թէ որ[ոչ] գիտէ եւ առնէ, արբցէ գան սակաւ։