Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՅԲ. ՀԱՅՐ ԱՐՍԷՆ ԵՒ ՄԻԱՅՆԱԿԵԱՑ Ի ՀՈՎՈՒԱՑ
(2 F)

Հայրն Արսէն թագա[ւորա]հայրէր Թէոդոս թագաւորին եւ մեծ նայիպ. թողլ զամենայնմեծութիւնն եւ գնայ յանապատն ճգնաւորեցաւ եւ էրկուսան. եւ այնչափ ճգնութիւն ստացաւ, մինչ զիհամբաւն 'ի յաշխարհս տարածեցաւ. էղեւ օր մի, զի եկնառ նայ միայնակեաց մի, որ յառաջն հովիւ էր լեալ. զիտեղեկանայր վարուց նորա։ Տեսեալ զի 'ի վերայ խոտոյնստէր եւ կերակուր նորա հաց եւ ոսպնաթան էր. եւ միոմն 'ի ծառայից իւց սպասաւոր էր նորա եւ զգլուխն եւզոտն լվանայր ջրով. եւ գայթակղեալ այր էթող եւ գնաց. եւ գիտացեալ Արսէնի. զի հոգէտես էր. եւ առաքեաց եւդարձոյց զնայ. զի մի էրթեալ զաշխարհգայթակղեցուսցէ։ Եւ ասէր Արսէն, թէ յո՞ր աշխարհէես, եւ զտեղին եւ զծնաւղսն եւ զկենաց նորա. եւ նա միըստ միոջէ պատմեաց` աշխարհ զԱղէքսանդրիայ եւ տեղիագարակ մի. եւ ծնօղքն իմ, ասէ, աղքատ եւ հողագործ. եւես հովիւ ձմեռն սառուցեալ եւ ամառն արեգակնակէզ. եւկերակուրն արտւճ հաց եւ կաթն. եւ մահիճք իմ աւազն եւսնարքն իմ ցուպն։ Եւ ասացեալ Արսէնի. որդեակ, հաւատայ ինձ. զի թագաւորահայր էի 'ի տան թագաւորին. եւ իմ իշխանութեամբս է[ր] աշխարհս ամենայն եւ ինձառանձին . Ռ. ծառայ արծաթագին եւ ոսկիակազմէրիվարօք. եւ յամենայն օր 'ի բաղանիս կու երթայի եւզանուշահամութիւն կերակրոցն եւ զիւղոցն ո՞ կարէրպատմել եւ զհանդերձիցն զանազանութիւն, որ յոսկոյեւ յարծաթոյ. եւ գահոյքն իմ պայծառ եւ թաղթն իմ . Գ. աստիճանաւ բարձր. եւ սպասաւորացն եւ կառցն եւէրիվարացն ոչ գոյր թիւ. եւ յայնպիսի հեշտութեան էիեւ այժմ զամենայնն թողի։ Աղաչեմ եղբայր չգայթակղիլյիս. եւ ծառայս ոչ իշխանութեամբ եմ բերեալ, այլ ինքնիւր յօժարութեամբն է էկեալ եւ ոչ 'ի հարկէ. եւ մնացեղբայրն անգայթակղ։