Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՅԻԴ. ՍՈՒԼՏԱՆ ՄԱՀՄՈՒԴ ԵՒ ԾԱՌԱՅ
(38 F)

Սուլտանի Մահմուտն ծառայ միգնեց 'ի . ԺՌ. սպ, որ ինքն խիստ ղիմաթի եւ աղէկ սառաֆէր. մէկ օրն ձի մի ծախ բերին, որ գինն էր . ՃՌ. ֆլօրի եւբերին 'ի ծառայն 'ի մօտ. նայ տեսաւ եւ ասէր. աժէ, թէիշու կաթն չէր կերել. հարցին զտէրն. նայ ասաց, թէմայրն մեռաւ եւ մատակ էշ մի ունէաք, զայն էշն է ծծել. եւ դարձեալ օր մի 'ի Խթաու բազրկներ էկին եւպատւական կատունի բերին. եւ էկին ղիմաթիքն եւընտրեցին զթանսուխ կատունին. էրեկ սուլտնա ծառայնեւ զամէնն վատ էհան եւ ասաց, թէ ամէնն խոտիտակ է եւյամօթ արար զնոսա. եւ մէկ մի էհան ապրիշըմէ։ Եւսուլտանն էրետ 'ի ծառայն . ԲԾՌ. սոյնպէս եւ Ծ. ձի եւ Ծ. ճորտ ձիաւոր, թէ գնայ 'ի Խթա եւ վաճառ"յ եւ արեկ. եւ գնաց. եւ մարդ մի նստ"լ էր 'ի դուռն սուլտնայ, որ զինչ մարդ որ ծուռ բան կու արնէր, զայնյապլահ[ն]ին կու գրէր եւ գրեց, թէ սուլտան այլ 'իյապլահ[ն]ին։ Երփ գա՛ կարդացին զկոնդակն, նայ գրածէր սուլտանն այլ 'ի յապլահնին. եւ ասաց, թէ յէ՞ր եսգրել. նայ ասաց, թէ ծառայ էր, դու հանչաք մի ըռզակտվիր, թէ առնու յիր աշխարհն երթայ. չէ՞ որ դու ապլահես, երփ այլ չգայ. ապայ թէ գայ, զնայ 'ի յապլահ[ն]ինգրենք եւ զքեզ 'ի խելօքնին։