Ամենայն
բնութիւն
մարդոյ
բնակողաց
ի
յերեսս
Երկրի
Հայոց,
ազատապէս
զգեսցի
հանդերձս
իւր
ձեռագործէ
Աշխարհէն
Հայոց,
այլ
նոքա
որ
յաւելորդասցեն
զգենուլ
ձեռագործս
տարր
յաշխարհի,
եթէ
արու
եւ
եթէ
էգ,
եթէ
իշխան,
եթէ
պաշտօնատար,
հարկեսցի
հատուցանել
ոմն
ի
տալոյ
միոյ
քսան
դահեկան
երծաթ
առ
Տունն
Հայոց
վասն
սնոտի
պարծանաց
իւրոյ
զի
ձգտեցաւ
միտս
առն
յայնմիկ
առաւելագոյն
փայլիլ
ի
մէնջ
հասարակաց:
