Իսկ
զի
ասէ
«հայր
իմ
եւ
հայր
ձեր,
Աստուած
իմ
եւ
Աստուած
ձեր»։
Այս
օտարութիւն
անուանցս
լծակցեալ
ընդ
միմեանս՝
առնէ
զմոլորութիւն
հերձուածողացն։
Մինն
որ
է
Աստուած՝
իսկապէս
մեզ,
եւ
նմա
ըստ
մարմնոյն։
Եւ
միւսն
որ
է
հայր՝
նմա
իսկապէս,
եւ
մեզ
պիտակապէս։
Զի
ի
նմա
բնու
թեամբ
է
հայր,
եւ
մեզ
ըստ
շնորհաց։
Մեզ
ճշմարտապէս
ստեղծող՝
որպէս
եւ
նմա
ոչ
բանին՝
այլ
երեւելոյն։
Որպէս
ասէ
առաքեալն՝
«Աստուած
Տեառն
մերոյ
Յիսուսի
Քրիստոսի
եւ
հայրն
փառաց»։
այսինքն՝
Աստուած
վասն
մարդկութեանն,
եւ
հայր
փառացն
որ
է
բանն
Աստուած
ի
բնութենէ
հօրն
ծնեալ
անմարմին.
որ
յետոյ
միաւորեցաւ
ի
մարմին։