Ո՞րպէս
ասէ
աստուածաբանն
եթէ.
«Բնութիւնք
երկու»։
Եւ
սուրբն
Կիւրեղ
եւ
Աթանաս
ասեն.
«Մի՛
է
բնութիւն
բանին
Աստուծոյ
մարմնացելոյ»։
Պատասխանեմք։
Ասեմք
թէ՝
եւ
այ
ս
ընդ
դէմ
երկուց
հերձուածողա՛ց
է։
Սուրբն
Կիւրեղ
ընդ
դէմ
Նեստորի
որ
Բ
բնութիւն
բաժանեալ
ասէր
Քրիստոսի՝
ասաց,
մի
բնութիւն
միաւորեալ
Աստուած
մարմնացեալ
եւ
մարդացեալ։
Իսկ
Աստուածաբանն
ընդ
դէմ
ապօղինարի՝
որ
միայն
մարմին
ասաց
առանց
հոգւոյ
առեալ.
ասէ
մարմին
առանց
հոգւոյ
անկատա՛ր
է
մարդ։
Այլ՝
էառ
զհոգի
եւ
զմարմին.
որ
է
կատարեալ
բնութիւն
մարդոյ։
Որպէս
ասէ
բնութիւնք
բ.
այսինքն
կատարեալք։
Ո՛չ
որպէս
ապօղինար
կարծեաց.
այլ
Աստուած
կատարեալ
եւ
մարդ
կատարեալ.
հոգով
եւ
մարմնով։
Ըստ
որում
մերձ
դնէ,
քանզի
մարմին
եւ
հոգի.
այսինքն
թէ
ո՛չ
կարէ
մարդն
առանց
հոգւոյն
գոյանալ։
Եւ
հաստատեալ
այսու
եթէ՝
հոգի
եւ
մարմինն
է
միաւորեալ
ընդ
բանին
Աստուծոյ,
կարգէ՛
եւ
զայն.
բայց
որդիք
ասէ
ո՛չ
բ.
եւ
ո՛չ
աստուածք.
զայս
վասն
դիմաց
միաւորութեանն
ասէ։
Եւ
ապա
ի
բարձր
հանէ
վարդապետութիւն
զբնութեա
նցն
միաւորութիւն.
ասէ՝
այլ
եւ
այլ
յորոց
փրկիչն.
եթէ
ոչ՝
նո՛յն
է
երեւելին
եւ
աներեւոյթն.
անժամանակն
եւ
ընդ
ժամանակաւն։
Զբանն
աներեւոյթ
եւ
անժամանակ
ասաց.
եւ
զմարմինն
երեւելի
եւ
ժամանակեայ։
Եւ
բարձեալ
զխտրոցս
բաժանման
ասէ՝
երկոքեանն
մի՛
են։
Առնլովն
Աստուծոյ
եւ
մարդանալովն.
եւ
մարդոյն
Աստուածանալովն։
Ահա
զբնութեանցն
միաւորութիւնն
եցոյց։
