Մարդն
ո՞նց
ճանաչի։
Պատասխան։
Յաչաց
նայիլն.
ի
ձեռաց
շարժիլն.
եւ
յոտից
գնալն
երեւի։
Դարձեալ՝
հասարակ
ամենայն
մարդ
յարակցէն
եւ
յարուեստէն
ճանաչի։
Զի
թէ
ի
սուրբ
մարդ
յարի՝
սրբի
եւ
թէ
ի
պիղծ՝
պղծի։
Նոյնպէս
թէ
զարուեստն
լաւ
առնէ՝
գովի.
եւ
թէ
վատթա
ր՝
պարսաւի։
Դարձեալ՝
խորհուրդ
մարդոյն
ճանաչի
յերից.
այսինքն
կամ
ի
կերպէ
եւ
յօրինակէ
խօսիցն
եւ
ձայնին։
Ըստ
որում.
«Յաւելուածոյ
սրտի
խօսի
բերանն»։
Կամ
ի
փոփոխիլ
երեսացն։
Ըստ
որում.
«Սրտի
բերկրեցեցելոյ՝
երեսք
զուարթք»։
Եւ
կամ
ի
շարժութեանց
մասանց
ոտից
եւ
ձեռաց
եւ
այլն։
Ըսհ
որում.
«Ոտք
նենգաւորի
թիւր
ընթանան
»
ասէ
առակն։
Հարցումն։
Զի՞նչ
է
վատն։
Պատասխան։
Տէրն
յաւետարանին
զչարն
եւ
զվատն
մին
ասէ։
Եւ
մարդիկ
սոսվր
են
զհիւանդս
եւ
զաղճատս
վատ
ասել։
Ա՛րդ՝
յայտ
է
թէ
որ
գործ
յառնէ
հոգեւոր
կամ
մարմնաւոր՝
վատ
ասի։