Կենդանեաց
զենմունքն
զի
յանունն
Աստուծոյ
էր՝
սրբէր
զմարդ.
վասն
էր
ապա
ոչ
սրբեին
կռապաշտքն.
զի
եւ
նոքա
յԱստուծոյ
անունն
զոհէին
եւ
խնկէին։
Պատասխան։
Ո՛չ
միայն
զի
յանունն
Աստուծոյ,
այլ
զի
օրինակ
էին
նորոյս
պատարագի.
եւ
խորհրդովն
Քրիստոսի
սրբեցան։
Իսկ
հեթանոսք
ըստ
այնմ
որ
յանուն
Աստուծոյ
նուիրէին՝
ընդունելի
էր։
Որպէս
ասէ
Մաղաքիա.
«Յամենայն
տեղիս
մատչի
խունկ
անուան
իմոյ»։
Եւ
ըստ
այնմ
որ
զկուռս
կոչէին
Աստուած՝
դատապարտութիւն
էր
նոցա։
Եւ
թէ
ոք
ասիցէ,
ո՞րն
է
խորհուրդն
Քրիստոսի
որով
սրբիւ
Իսրայէլ
ի
մեղաց։
Ասեմք
եթէ՝
ամենայն
զենմունք
եւ
պատարագ
ի
խորհուրդ
եւ
յօրինակ
էր
Քրիստոսի։
Նախ՝
զուարակն
զենեալ։
Եւ
Քրիստոս
կոչեցաւ
եզն
պարարակ
զօրաւորր
եւ
արդիւնարար։
Խոյ
կոչեցաւ.
զի
ծնաւ
եւ
զգեցոյց
զմեզ.
եւ
փեսայ
է
եկեղեցւոյ։
Ոչխար
տարեկան.
եւ
պատարագելի.
եւ
զգօն
եւ
հեզ.
եւ
պտղատու
զկաթն
եւ
ասր
եւ
ծնունդ.
գառն,
զի
անմեղ
եւ
կերակրելի
է
եւ
որդի
Աստուծոյ։
Նոխազ,
զի
զմեղս
մեր
եբարձ.
եւ
Ալոջ,
եւ
Որոջ.
ունելով
զկէս
ամն
աւելի
քան
զերեք
ամն
ի
ծննդենէն
մինչեւ
ի
խաչն։
Տատրակ,
զի
ողջախոհ
եւ
անմեղ
էր.
«Ո՞
յանդիմանեսցէ
զիս
վասն
մեղաց»։
Աղաւնի,
առանց
դառնութեան
եւ
միամիտ
եւ
հեզ.
«Ուսարուք
յինէն,
զի
հեզ
եմ
եւ
խոնարհ
սրտիւ»։
Եւ
ո՛չ
յօշէին
զթռչունքն.
զի
անբաժանելի
է
յինքեան
Աստուածութիւնն
եւ
մարդկութիւնն.
այլ
եւ
զբազումս
հաղորդութեամբն
իւրով
մի՛
արար
անբաժանելի։
Եւ
զոյգն.
զի
հոգի
եւ
մարմին՝
Աստուածութեամբն
միատեսակ
եղեալ։
Եւ
մին
վասն
մեղաց.
զի
կերակուր
ետ
զմարմինն
եւ
զարիւնն
իւր։
Եւ
միւսն
յողջակէզն.
ի
խաչ
սեղանոյն
ի
հոտ
անուշից
հօր
եւ
հոգւոյն
սրբոյ։
Այլ
եւ
նաշիհ.
զի
հաց
կենդանարար
եւ
հատ
ցորենոյ
կոչեցեալ.
ճնշեալ
չարչարանօք
եւ
որոշեալ
ի
թեփոյ
մեղաց։
Նոյն
եւ
իւղ
զուարթարար.
եւ
նիւթ
լուսոյ
եւ
շնորհաց։
Կնդրուկ
անուշահոտ
բուրեալ
եւ
գինի
ուրախարար
ի
զմայլումն
հոգեւոր։
Եւ
իւղով
զանգեալ
եւ
օծեալն,
զի
իւղով
Աստուածութեամբն
օծաւ.
այլ
եւ
զհոգին
սուրբ
ընկալաւ
ի
Յորդանան։
Դարձեալ՝
իւղով
զանգեալ
բաղարջն
եւ
նոյնչափ
իւղովն
որչափ
մասն
գինւոյն.
այն
է՝
զի
ընդ
օրհնութեան
բանին
Աստուծոյ՝
եւ
հոգին
սուրբ
իջանէ
ի
հացն
եւ
ի
բաժակն
եւ
կատարէ
մարմին
եւ
արիւն
Քրիստոսի։
Իսկ
աղ
կոչեցաւ.
զի
զանհամութիւնս
մեր
համեմեաց,
եւ
զվէրս
ողջացոյց։
Եւ
կսկիծ
է
անհաւատից.
եւ
կուրացոյց
զօձն
կամակոր։
Իսկ
Մուրկ
նորահաս,
եւ
Երախայրիք
կալոյ։
Զի
նորահաս
պտուղ
եղեւ
յարութեամբն
ի
մեռելոց,
եւ
նստելով
ընդ
աջմէ
հօր։
Այս
է
խորհուրդ
հին
պատարագացն
եւ
Քրիստոսիւ
մաքրեին։
