Զի՞նչ
է.
«Տեսանիցէք
զկեանս
ձեր
կախեալ
զփայտէ
զցայգ
եւ
զցերեկ
եւ
ո՛չ
հաւատայք»։
Պատասխան։
Նախ՝
զի
ի
խղճմտանք
մարդոյն
կախեալ
է
կեանքն
արժանի
մահու.
եւ
տեսանէ
միշտ
եւ
ո՛չ
հաւատայ
եւ
դադարէ
ի
մեղաց։
Երկրորդ՝
հրէայքն
ի
գերութեան
կախեցին
զկտակարանքն
պահել
զպատուիրանս
Աստուծոյ
եւ
կեալ։
Երրորդ՝
յայտնի
եւ
ճշմարիտ
կեանք
Քրիստոս
է.
ըստ
այնմ.
«Ես
եմ
ճանապարհ
եւ
ճշմարտութիւն
եւ
կեանք».
զոր
կախեցին
զցայգ
եւ
զցերեկ
յաւուրն
ուրբաթու,
եւ
ո՛չ
հաւատացին
Մովսէսի
եւ
Զաքարիայ
որ
ասէ.
«Հայեսցին
ի
նա
զոր
խոցեցինն»։
Եւ
վասն
աւուրն
ասաց՝
տիւ.
եւ
գիշեր
զխաւաումն.
եւ
ընդ
երեկս
լոյս
դարձեալ՝
Այլ
եւ
ո՛չ
հաւատացին
որ
ասաց.
«Որպէս
Մովսէս
բարձրացոյց
զօձն
յանապատի,
նոյնպէս
բարձրանալ
պարտէ
որդւոյ
մարդոյ։
Որ
հաւատայ
ի
նա,
մի՛
կորիցէ.
այլ
ընկալցի
զկեանսն
յաւիտենականս»։
Այլ
եւ
ո՛չ
հաւատացին
որ
ասաց.
«Ես
յորժամ
բարձրացայց
յերկրէ,
զամենեսեան
ձգեցից
առ
իս»։
Այլ
եւ
ո՛չ
հաւատացին
որ
ասաց.
«Յորժամ
բարձրացուսջիք
զորդի
մարդոյ,
յայնժամ
գիտասջիք
թէ
ես
եմ».
այսինքն
կեանքն՝
որ
ասաց
Մովսէս.
«Տեսանիցէք
կախեալ».
զի
Մովսէս
վասն
իմ
գրեաց
զայն։
Եւ
թէ
Մովսէսի
ո՛չ
հաւատայք
որ
փառաւորն
է
ի
մէջ
ձեր,
ինձ
զիա՞րդ
հաւատայք
որ
թխնամի
կարծէք։
Չորրորդ՝
այժմ
տեսանեն
աչօք
զեկեղեցի
սուրբ
որ
զկախեալն
ի
նոցանէ՝
Աստուած
հաւատոյ
զնոյն
մեռեալ
եւ
կենդանի,
եւ
ո՛չ
հաւատան։
«Զի
ետ
նոցա
ոգի
յիմարութեան.
աչս
որք
ո՛չ
տեսանեն.
եւ
ականջս
որք
ո՛չ
լսեն.
զի
մի՛
սրտիւք
իմասցին,
եւ
դարձցին
եւ
բժշկեցից
զնոսա»
ասէ։
Զի
հանապազ
քօղ
երեսացն
Մովսէսի
առագաստ
է
ի
վերայ
սրտից
նոցա.
եւ
ո՛չ
իմանան
զտեսութիւն
բանին.
վասն
որոյ
ո՛չ
հաւատան։
Եւ
պարտ
է
մեզ
հանապազ
զՔրիստոս
առաջի
աչաց
իեսանել
ի
խաչ
վասն
մեր
եւ
հաւատալ.
եւ
չարչարակից
լինիլ
նմա
յամենայն
ժամ։
Ըստ
այնմ.
«Զմահն
Քրիստոսի
ի
մարմինս
մեր
կրեսցուք.
զի
եւ
կեանքն
Յիսուսի
յայտնի
լիցի
ի
մահկանացու
մարմինս
մեր»։
Եւ
թէ.
«Քրիստոսի
չարչարիլն
մարմնով
վասն
մեր,
եւ
դուք
ի
նոյն
վառեցարուք»
ասէ
առաքեալն։
Հարցումն։
Զի՞նչ
է
որ
ասէ.
«Ծածուկն
Տեառն
Աստուծոյ,
եւ
յայտնին
մեզ
եւ
որդւոց
մերոց»։
Պատասխան։
Այսինքն՝
զոր
ծածկեալ
է
մեզ՝
բարի
կամ
չար
ո՛չ
կարեմք
ասել։
Եւ
զո
յայտնեաց
մեզ,
ծանուցուք
որդւոց
մեր։
Դարձեալ՝
զԱստուածայինս
ամենայն՝
ո՛չ
կարեմ
քննել.
այլ
զոր
ինչ
յայտնէ՝
պատմեմ
ձեզ։
Դարձեալ՝
եւ
դուք
զծածուկն
Աստուծոյ
մի՛
համարձակիք
քննել.
այլ
զոր
ինչ
յայտնէ
ձեզ՝
ուսուցէք
որդւոց
ձերոց։
Դարձեալ՝
ի
սուրբ
գիրս
զդժուարն
եւ
զծածուկն
մի՛
քննէք։
Որպէս
եւ
այլ
ուր
ասէ.
«Զոսկր
նորա
մի՛
բեկանէք».
այլ
զդիւրալուրն
պատմեցէք։
Զի
թէ
զամենայն
բան
քննեմք,
Աստուծոյ
զի՞նչ
թողումք
յապայ։
Դարձեալ՝
օրէնքս
յայտնի
էր
զոր
ուսոյց.
եւ
աւետարանն
ծածկեալ,
զոր
հոգին
սուրբ
յատնէ
որ
քննէ
զխորս
Աստուծոյ։
Եւ
բանն՝
որ
կրէ
զամենայն
զօրութեամբ
իւրով։
Իսկ
առ
մեզ
Նախ
ծածուկ
ներտրամադրեալն
բան.
զի
Աստուած
քննէ
զսիրտս։
Եւ
յայտնի
յառաջ
բերեալ
բանն.
«Զի
զոր
լսեմն
դատեմ»
ասէ։
Երկրորդ՝
ծածուկ
է
հանդերձեալն
գործ.
եւ
յայտնի
անցեալն
եւ
ներկայն։
Երրորդ՝
երեք
է
իմաստ
գրոց.
անհաս
եւ
դժուարահաս
եւ
դիւրահաս։
Անհասն
անգիտելի
եւ
ծածուկ
է
մեզ։
Եւ
դժուարն
որքան
յայտնէ
մեզ։
Եւ
զդիւրահասն
պատմեմք
այլոց։
Չորրորդ՝
ծածուկ
են
Աստուածայինքն
ամենայն.
այլ
յայտնի
արարածոս
գտութիւն։
Հինգերորդ՝
ծածուկ
է
Աստուածային
բնութեանն
բան.
եւ
յայտնի
դիմացն
եւ
անձանց։
Զի
հաւատամք
զեթէ
էն.
այլ՝
ինչ
եւ
որպիսի
ինչն
ծածկեալ
մնայ։
Նոյնպէս
որ
պատրաստեաց
սիրելեաց
զփառս,
եւ
զտանջանս
չարեաց,
անգիտելի
է
այժմու
կենացս։
