Եւ
զի՞նչ
է
«Որպէս
հայր
գործէ
զնոյն
եւ
որդին
նմին
նման
առնէ»։
Այս
ո՛չ
որպէս
չար
փառքն
ասեն՝
թէ
որպէս
նկարիչ
իմաստուն
ձեւացնէ՛
պատկեր,
եւ
ապա
ոչ
ուսեալն՝
զնոյն
օրինակէ։
Ասէին՝
առնէր
հայր,
եւ
ապա
որդին
ի
նոյն
օրինակէն
առնէր։
Եւ
թէ
էր
այսպէս՝
հետեւէ
ր
ապա
հօր
զի
արարեալ
իցէ
ա՛յլ
աշխարհ
եւ
հանդերձեալ.
եւ
շրջեալ
յաշխարհի.
սրբեալ
զախտաժէտս.
մեռեալս
յարուցեալ.
եւ
ի
վերայ
ծովու
գնացեալ։
Զի
հաստատեալ
եմք.
«Եղեալ
զյաւիտեանս
բանիւն
Աստուծոյ»։
Եւ
թէ.
«Բանիւն
Տեառն
երկինք
հաստատեցան»։
Եւ
թէ.
«Ամենայն
ինչ
նովաւ
եղեւ»։
Եւ
թէ.
«Աստուած
իմաստութեամբ
հիմունս
է
արկ
երկրի»։
Եւ
իմաստութիւն
զՔրիստոս
ասէ
Աստուծոյ։
Թէ
Աստուած
իմաստութեամբ
հիմունս
էարկ
երկրի։
Եւ
զնոյն
բանն
Աստուած
մարմնացեալ.
եւ
շրջեալ
ի
վերայ
երկրի,
զի
յայնմ
օրինակին
արար
եւ
որդի
պիտոյ
էր
լինիլ
եւ
չորս
աշխարհք։
Եւ
թէ
արար
հայր
առանց
որդւոյ,
անիմա՛ստ
արար.
զի
որդի
է
իմաստութիւն
հօր
ըստ
առաքելոյ։
Եւ
կամ
ա՛յլ
իմն
իմաստութեամբ
որ
է՛
սուտ
ամենեւին։
Այլ
այս
է
առնելն
հօր՝
եւ
նմին
նման
որդւոյ,
այսինքն
կամիլն
հօր՝
եւ
կատարեալն
որդոյ
զնոյն
կամս։
Զի
մի՛
է
կամք
որդւոյ
եւ
հօր։
Այս
է
եւ
ասելն.
«Հայր
իմ
մինչեւ
ցայժմ
գործէ՛
եւ
ես
գործեմ»։
Ո՛չ
թէ
նոր
իմն
տեսակ
եւ
կամ
նոր
աշխարհ.
այլ
զեղելոցս
նախախնամութիւնն.
եւ
ի
նոյնութիւն
կալն
հայր
կամի
եւ
որդի
կատարէ՛.
ո՛չ
ծայառաբար
եւ
անուսումնապէս.
այլ
տիրաբար
եւ
հանճարով։
