Իսկ
զի
բարեխօսել
լսեմք
հոգւոյ
եւ
որդւոյ։
Ոչ
թէ
նւաստ
է
քան
զհայր,
կամ
ծառայաբար
ծունր
կրկնելով
բարեխօսէ՛։
Այլ
ա՛յս
է
հոգւոյն
բարեխօսելն,
զի
յորժամ
կամք
յաղօթս՝
ո՛չ
գիտեմք
զպատշաճն
խնդրել.
ապա
հոգին
անմռունչ
տայ
մեզ
իմաստ
զպատշաճն
աղօթել։
Որպէս
ասէ
առաքեալն
թէ.
«Հոգին
ի
թիկունս
հասանէ
տկարութեանս
մերում»։
Եւ
Քրիստոս
թէ.
«Մի՛
հոգայք
զինչ
ասից
էք.
զի
հոգին
հօր
ձերոյ
տացէ
ձեզ
ի
ժամուն
յայնմիկ»։
Ապա
այս
աղաչանքս
զոր
ինչ
առնեմք
ի
ծագմանէ
հոգւոյն
սրբոյ,
բարեխօսել
ասի
հոգոյն
սրբոյ։
Այսպէս
իմա
եւ
զորդւոյ
բարեխօսելն։
Զի
նա
գլուխ
է
մեր՝
եւ
մեք
անդամք.
յորժամ
տեսանէ
զմեզ
ի
մեղս՝
հոգա՛յ
եւ
ցաւի
վասն
մեր։
Եւ
քարոզչօք՝
այսինքն
հրեշտակօք
կամ
վարդապետօք
կամ
Գրոց
Սրբոց
գիտութեամբ,
փութայ
զկեալն
մեր։
Ըստ
այնմ
թէ.
«Կամի
զի
ամենայն
ոք
կեցցէ՝
եւ
ի
գիտութիւն
ճշմարտութեան
եկեսցէ»։
Իսկ
յորժամ
դառնամք
ի
մեղաց՝
յորդորէ՛
զմեզ
ի
ծածուկ
իմաստիւքն
իւրովք,
ժուժկալ
լինել
ի
փ
որձութիւնս
եւ
համբերել
տանջանաց
որով
ինքն
զփորձ
էառ։
Այս
է
ասէ
աստուածաբանն
Գրիգոր՝
բարեխօսելն
որդւոյ։
Զի
մեք
որ
ի
նեղութիւնս
եւ
ի
փորձութիւնս
ժուժկալեմք
աղաչանօք.
իսկ
մեր
մաղթանքն
նմա՛
վերաբերի։
Զի
յորդորելն
նորա՛
է,
որպէս
հոգւոյն
ասացաք։