Գիրք հարցմանց Երիցս երանեալ Սրբոյն Հօրն մերոյ Գրիգորի Տաթեւացւոյն

Հեղինակ
ԳՐԻԳՈՐ ՏԱԹԵՒԱՑԻ  

Բաժին
Հայ դասական մատենագրութիւն  

Թեմա
Աստուածաբանութիւն  
Դիտել
Իսկ զանգիտութիւնն որդւոյ վասն ժամուն եւ աւուրն թէ բերցեն ընդ դէմ մեր հակառակօղքն՝ եւ այնպէս նւազ ասիցեն զորդի։ Ոչ թէ անգիտանայ՝ քաւ լիցի. զի զամենայն որ լինելոցն էր ի կատարածին՝ ասաց. զիա՞րդ զժամն անգիտանայ։ Առակի են նման, որպէս թէ ոք որ նախ քան զպար իսպ քաղաքին ինչ իցէ գիտենայ, եւ զպարսպէն ասէ ո՛չ գիտեմ։
       Եւ որպէս թէ զկատարած աւուրն ոք գիտենայ, եւ զսկիզբն գիշերոյն ասէ չգիտել։ Այլ ա՛յս է, զի ճանաչէ՛ իբրեւ զԱստուած. այլ իբրեւ զմարդ անգիտանայ. զի բացարձա՛կ է որդւոյն անունն. այսինքն անորոշակի. զի որոյ եւ տացես թէ բանին եւ թէ մարմնոյն՝ կարէ՛ ասիլ։
       Դարձեալ թէ այսու ոչ, ասեմք թէ՝ որպէս զայլ բարձրագոյնսն հօր ետ, որպէս թէ. «Հայր իմ մեծ է քան զիս ». եւ թէ. «Ո՛չ իմ կամք, այլ առաքչին»։ Սոյնպէս եւ զգիտութիւն մեծագունիս ի պատճառն ի հայր վերաբերէ ի պատիւ ծնողին։
       Դարձեալ՝ որպէս Աթանաս ասէ թէ. «Ո՛չ որդի այլ ազգ գիտէ զօրն եւ զժամն՝ եթէ ոչ որպէս հայր, այսինքն ո՛չ որպէս հրեշտակ կամ մարդ, այլ որպէս զԱստուած գիտէ. զի մի՛ է գիտութիւն իւր եւ հօր»։ Որ ցուցանէ թէ՝ ամենեւին ժամն այն ո՛չ ումեքէ հասանելի յեղելոցս, այլ առաջին անեղ բնութեանն Աստուծոյ։