Վասն
է՞ր
տեսանելն
հաստա՛տ
է
քան
զլսելն։
Պատասխան։
Նախ՝
բնական.
զի
յառ
աջ
եդեալն
աչաց
անփոփոխօք
է
իրոք.
եւ
ականջին
ձայնն
եւ
բանն
փոփոխական։
Երկրորդ՝
ցուցմամբ.
զի
տեսանելն
զհաւատն
նշանակէ
որ
է
հաստատ
եւ
լսելն
զուսումն
ճարտարութեան։
Եւ
դարձեալ՝
լսելն
խափանի
ի
յարութեանն։
Եւ
տեսանելն
մնայ
հաստատ,
զոր
այժմ
իմանալ
տայ։
Հարց։
Զի՞նչ
է
յորժամ
մարդ
ի
վեր
նայի
հեշտանայ
աչքն.
եւ
յորժամ
ի
վայր՝
դժուարի։
Պատասխան։
Զի
աչաց
լոյսն
հուրէ.
եւ
հուրն
վերընթաց
է.
վասն
այն
ի
բնականսն
նայլեով
հեշտանայ,
եւ
ի
բռնութեամբն
դժուարի
եւ
զարհուրի։
Նմանապէս
եւ
այն.
յորժամ
զամենայն
ինչ
թողումք
եւ
ի
լոյս
ճրագին
նայիմք.
զի
ազգական
է
իւր՝
զայն
սիրէ
եւ
տեսանէ՛։
Հարցումն։
Վասն
է՞ր
բիբն
հանապազ
թարթէ
եւ
քթթէ
զաչքն։
Պատասխան։
Նախ՝
զի
պահապան
է
նմա
յարտաքին
վնասուց։
Երկրորդ՝
զի
փոշին
սրբէ
որ
ի
յօդոյս
նստի
յաչքն.
որպէս
մեք
ձեռօք
սրբեմք
զերեսս
հայելւոյ։
Այսպէ
ս
հայցէր
մարգարէն
պահպանիք
յԱստուծոյ.
ըստ
այսմ.
«Պահեա՛
զիս
որպէս
բիբ
ական»։
Հարց։
Քանի՞
են
պահապանք
աչաց
լուսոյն։
Պատասխան։
Ասեմք
թէ
եօթն։
Նախ՝
յօքն
ի
վերոյ՝
զքիրտն
արգելէ՛։
Երկրորդ՝
բիբն։
Երրորդ՝
արտեւանունքն։
Չորրորդ՝
մզղնաձեւ
մորթն։
Հինգերորդ՝
սպիտակ
ճրագուն.
զի
հով
է
բնութեամբ
զջերմութիւն
աչացն
բարեխառնէ.
նա
եւ
գեղեցկացուցանէ՛։
Վեցերորդ՝
սեաւ
պտուղն.
զի
մի՛
վնասեսցէ
զտեսութիւնն
սպիտակն։
Եօթներորդ՝
լուսերակն.
եւ
ապա
լոյսն
ի
միջի։
Հարցումն։
Զի՞նչ
է
որ
տղայն
զմերձն
աղղէկ
տեսնու.
եւ
ծերն
զհեռուն։
Պատասխան։
Երկու
լուսերակն
որ
ասացաք՝
ի
յղեղէն
գայ
ի
յաչքն
դատարկ
եւ
անարիւն։
Այս
երկու
երակս
թէ
տաքէ
եւ
չոր,
մարդն
ի
մօտ
աղէկ
տեսնու՝
եւ
ի
հեռուն
վատ.
որպէս
տղայն։
Եւ
թէ
այս
երակս
հո՛վ
է
եւ
գէջ,
ի
հեռուն
աղէկ
տեսնու
եւ
մօտն
վատ.
որպէս
ծեր
մարդն։
Ե
թէ
այս
բ
երակս
բռնութիւն,
մարդն
կուրանայ։
