Զի՞նչ
է
դրոշմն.
Պատասխանի.
Դրոշմն
է
հաստատութեան
խորհուրդ.
որ
տուեալ
լինի
առ
ի
զօրացնել
եւ
քաջացնել
զմարդն։
Որ
տուեալ
լինի
ի
մկրտութիւնն
Հոգի
Սուրբ
որով
մեղքն
քաւեալ
լինի։
Եւ
դնէ
զայս
քահանայն
սուրբ
մեռոնաւն
ի
ճակատ
նուիրելոյն
ասելով
այսպէս
ըստ
այլազգաց
եկեղեցեաց.
թէ
ի
ներքոյ
ձեւիս
այս
ես
կու
նշանեմ
զքեզ
նշանաւ
խաչի.
եւ
խառնեմ
զքեզ
այսօր
ի
հաւատն
Քրիստոսի։
Եւ
ըստ
մեր
եկեղեցւոյս
է
այս։
Իւղ
անոյշ
յանուն
Յիսուսի
հեղեալ
ի
վերայ
քոյ
կնիք
երկնաւոր
պարգեւաց։
Հարց.
Զի՞նչ
նշանակէ
մեռոնաւն
սուրբ
օծանել։
Պատասխանի.
Զայն
ցուցանէ
թէ
յորժամ
մկրտեցաւ
Քրիստոս՝
Հոգին
Սուրբ
էջ
ի
վերայ
նորա.
զի
էառ
որպէս
գլուխ
մեր,
եւ
եհեղ
յանդամս
ի
հաւատացեալս
իւր,
ըստ
այնմ,
«որպէս
իւղ
զի
իջանէ
ի
գլուխ»
եւ
այլն։
Այսպէս
ջրովն
մկրտիմք
ի
Քրիստոս
եւ
որդիք
Աստուծոյ
կոչիմք.
եւ
իւղով
ի
շնորհք
հոգւոյն
սրբոյ
միաւորիմք։
Եւ
գիտելի
է,
զի
որ
ի
ճակատն
եւ
ի
սիրտն
եւ
ի
թիկնամէջն
օծանէ,
այն
դրոշմ
է.
եւ
որ
զհինգ
զգայութիւնսն
օծանէ՝
այն
ի
խորհուրդ
օծմաննէ
ծածկապէս։
Եւ
որ
զայլ
մասունս
օծանէ՝
յայնմ
խորհուրդոյ
է՝
որ
յառաջ
քան
զմկրտութիւնն
օծանեն
այլ
ազգք
քրիստոնէից։
Եւ
թէ
ոք
ասիցէ,
զդրոշմն
ո՛չ
ունիք.
զի
եպիսկոպոսն
տայ
որպէս
ազգն
Ֆռանկաց։
Ասեմք
թէ՝
առնեմք
ըստ
ազգին
յունաց.
որպէս
քահանայն
պատարագէ
եւ
մկրտէ,
նոյնպէս
եւ
դրոշմէ
ըստ
սրբոյն
Դիոնիսեայ։
Եւ
քահանայապետ
ասէ
զնա՝
որ
պատարագէ
եւ
մկրտէ
եւ
դրոշմէ.
զի
նա
է
պետ
եւ
աւագ
ի
կատարմունս
խորհրդոյն։
Եւ
այլ
քահանայքն
ընկերակիցք
եւ
սպասաւորք
են
խորհրդոյն։
Դարձեալ
ասեմք
թէ՝
քահանայքն
մեր
ունին
իշխանութիւն
դրոշմելոյ
զոր
նոցա
եպիսկոպոսն
դնէ.
ապա
ուրեմն
իշխանակիցք
են
քահանայք
մեր
եւ
եպիսկոպոսք
նոցա։
Այս
ըստ
հակառակասիրութեան
նոցա
ասի.
այլ
ըստ
ուղղութեան՝
քահանայն
ունի
իշխանութիւն
զեօթն
խորհրդ
եկեղեցւոյ
կատարեալ.
եւ
եպիսկոպոսն
առաւել
ունի.
զի
միայն
տայ
զկարգն,
եկեղեցի
օրհնէ
եւ
սեղան։
Եւ
գիտելի
է,
զի
յետ
օծանելոյն
զգեցուցանեն
զհանդրեձս
պայծառ.
որ
զլուսաւոր
վարս
եւ
պայծառ
հաւատս
եւ
զանմեղութիւն
նանակէ։
Այլ
նարօտն
կարմիր
եւ
սպիտակ
մանեալ՝
զարիւն
եւ
զջուր
կողքին
Քրիստոսի։
Եւ
խաչն
զոր
եբարձ
ի
լուծ
պարանոցին։
Իսկ
ելանելն
ի
բեմն,
զի
յետ
բոլոր
անօրէնութեացն
Քրիստոսի
ել
յերկինս
եւ
նստաւ
ընդ
աջմէ
հօր
Աստուծոյ։
Եւ
հաղորդելն,
որպէս
անդամ
ի
գլուխն
յօդէ.
զի
ամենայն
կատարմանց
կատարումն
հաղորդութիւն
է.
այսինքն
կարգին՝
պսակին՝
խոստովանութեան՝
մկրտութեան՝
եւ
այլն։
