Զանսկիզբն
սկզբան
իսկզբանէ՛
գոյի,
եւ
զանճառելի
թաքնութեան
եւ
անհաս
խորութեան
յառաջ
ճանապարհ
ի
մեզ
միածին
բանին։
Բազմօրինակ
մասամբք
եւ
բազմադիմի
սսստուերակրպութեամբ։
Նախագոյն
ամօք,
եւ
կանուխ
ժամանկօք։
Լայն
եւ
ընդարձակ
միջոցաւ։
Անխախտելի
հիմն
արկեալ։
Անշարժ
խարսխեալ։
Ամրութեամբ
պարսպեալ։
Խոստմամբ
յուսացուցին։
Աւետեօք
ուքհեցին։
Հրեշտակք
պաշտանեցին։
Օրէնք
դայեկեցին։
Օրինակք
նկարագրեցին
Տեսանօղք
կանխաճառեցին։
Մարգարէք
նախապատմեցին։
Ձայնքն
հնչեցին։
Բանքն
ճշմարտեցին։
Քարոզքն
սերմանեցին։
Սքանչելիք
հրաշակերտեցին։
Արրդիւնքն
կատարեցին։
Նախընթացք
կարապետեցին։
Ինքնատեսք
քարոզեցին։
Հետեւեալք
սպասաւորեցին։
Պետք
ուղղեցին։
Եւ
վկայքն
հաստատեցին
մեծ
գոլ
եւ
ծածոուկ՝
հրաշալի
խորհուրդ
միածնին
փրկագործութեան
երեւումն
առ
մարդիկք։
«Ո՜
խորք
մեծոոութեան
եւ
իմաստութեան»
անօթն
ընտրութեան
նորին
քարոզէր.
առանց
քննութեան
դատաստանի
եւ
ճանապարհի
եկաւորոութեան
մարմնով
ի
վերայ
երկրի։
Զի
թէ
աստուածայինքն
ամենայն
որք
շուրջ
զԱստուածավ՝
են
անհպելիք.
քանի՞
եւս
անզննելի
իւրն
էութեան
եւ
եղելութեան
Աստուածն
բանի։
Ուստի
եւ
վեհագոյն
իմացութեանց
էից
սերովբէն
զքօղեալ
զերեսս
եւ
զոտս
մարդեղութեան
խորհրդոյն
պարուրեալ։
Եւ
մեծն
ի
ծնունդս
որովայնի՝
խրատ
մի
կօկաց
նորին
լուծեալոյ
ոչ
բաւէր։
Եւ
վէմն
եկեղեցւոյ
եւ
պետ
պետական
գնդին՝
խուսափէր։
Ո՞ր
քան
առաւել
մերս
անկրթութեան
մտօք
եւ
իրօք
պարտ
էր
հրաժարիլ
եւ
ի
բաց
փախչիլ
որպէս
խռիւ
ի
հրոյ
եւ
զաչացու
ի
լուսոյ։
Բայց
զի
յուսացեալ
ի
բանն
ճշմարտութեան
յաղագս
որոյ
բանս
հարցափոձութեան,
հետեւելով
ուսոուցչացն
ուղղութեան,
եւ
յուսոյ
ուսողացդ
նպաստութեան.
բացցուք
զբերանս
մտաց,
եւ
ձգեսցուք
ի
մեզ
զհոոգին
շնորհաց։
Ուստի
Տէր
Տէր
տայ
ինձ
լեզու
խրատու
եւ
սիրտ
ի
ժամու։
Որ
եւ
նովաւ
զնորոյս
վասն
նորա
խօսեսցուք.
եւ
ի
գովեստ
մեծութեան
փառաց
նորին
յանկեսցուք։
