Վասն
է՞ր
ո՛չ
միայն
բաժանեցաւ
գետն,
այլ
եւ
յետս
դարձաւ։
Պատասխան։
Նախ՝
դարձաւ
գետն,
զի
ահ
եւ
երկիւղ
լիցի
քանանացւոցն.
եւ
մի
հակառակեսցին
յեսուայ
եւ
անկցին
ի
սուր
նորա։
Երկրորդ՝
զի
ժողովուրդն
առանց
երկիւղի
անցանիցէ.
զի
թէ
դիզեալ
եւ
կուտեալ
լինէր,
երկիւղ
գոյր։
Երրորդ՝
զի
ո՛չ
միայն
մերձաւորք,
այլ
եւ
հեռաւորք
մինչ
ի
յակն
տեսցեն
զսքանչելիսն։
Չորրորդ՝
զի
մի՛
ծովասցի
վերին
կողմ
երկրին
եւ
վնասեսցին։
Հինգերորդ՝
զի
մի՛
ընդ
դառնալն
ի
վայր՝
ողողեսցէ
զներքին
կողմ
եզերաց
գետոյն։
Վեցերորդ՝
մեծ
սքանչելիք
էր
որ
յետ
դարձաւ,
քան
զցամաքիլն։
Զի
եւ
Եղիա
պատառեաց
եւ
էանց։
Նոյն
եւ
Եղիսէոս.
այլ
ո՛չ
յետս
դարձաւ։
Եօթներորդ՝
ի
յօրինակ
բնութեան
դառնալոյ
անդրէնս
ի
տեղիքն
մեր
ուստի
ելաք
որք
են
հաւատացեալք։
Եւ
կէս
գետոյն
բաժանեալ
եւ
մտեալ
ի
ծովն
աղի.
նշանակ
կորստեան
մեղաւորաց
եւ
անհաւատից
ի
յատակս
դժոխոց։
Նմանապէս
եւ
բաժան
քարինքն
հանեալ
ի
ցամաք
եւ
կանգնեալ
սեղան՝
հաւատացեալքն
են.
որք
ի
ձեռն
բաժան
առաքելոցն
հաւատացին
եւ
ելին
ի
մեղաց.
եւ
եղեն
սրբութեան
սեղան
Աստուծոյ
բաժան
անդամօք
եւ
բաժան
առաքելովք։
Եւ
բաժան
քարինքն
դարձեալ
ի
գետն
եդեալ,
նշանակէ
զմեղս
ի
խորս
անդնդոց
ընկղմեալ։
Այլ
եւ
քարինք
բազումք
էին
ի
վեր
եւ
ի
վայր
բաց
ի
յունաց
յոր
անցանէին.
որ
կրթեալ
եւ
սրբեալ
էին։
Էառ
զքարինսն
յօրինակ
աշակերտաց
կրթութեանն
որ
լինի
ապա
պիտանի։
Եւ
այս
գիտելի
է,
զի
գ
պարգեւք
էր
ժողովրդեանն.
այսինքն
Ամպն,
Վէմն,
եւ
Մանանայն
Եւ
յետ
մահուանն
Մարիամու
նուազեաց
ջուրն.
յորում
եհար
բարկութեամբ
զվէմն։
Իսկ
յետ
մահուան
Ահարօնի
նուազեաց
մանանայն.
յորում
տրտնջէին
եւ
յօձից
սատակեցան։
Իսկ
յետ
մահուանն
Մովսէսի
վերացաւ
ամպն.
եւ
հրամայեցաւ
ժաղավրդեանն
հեռու
կալ
կանգունս
երկուց
հազարաց
վասն
փառաց
տապանակին
եւ
վասն
զօրութեան
նորա։
Նուազիլ՝
ո՛չ
ասեմ
զամենեւին
պակասիլն.
զի
առ
ջրհորաւն
մեծի
անյայտ
եղեւ
վէմն.
եւ
յելսն
Յորդանանու
մանանայն
ո՛չ
գտաւ։
