Վասն
է՞ր
սատանայի
մեղքն
մեծ
է
անթողլի
քան
զմարդոյ։
Պատասխանի.
Այսպէս
մեղանչէ
սատանայ
եւ
մարդ։
զի
լոյսն
Աստուծոյ
անձնիշխան
կամօք
եւ
իմացմամբ
մերժէ՝
եւ
սիրէ
զխաւար։
Որպէս
ոք
զզգալի
անկն
խփէ
եւ
զրկի
ի
լուսոյն
եւ
առնէ
խաւար.
նոյնպէս
եւ
նոքա։
Բայց
կրկինէ
զրկումն
լուսոյ.
մի՝
որ
ի
ճառագայթս
լուսոյն
զակն
խփէ
եւ
խաւարի.
եւ
Բ՝
որ
ընդ
դէմ
բոլորակի
արեգակնն
հայիցի՝
կորուսանէ
զլոյսն
եւ
խաւարի։
Արդ՝
մեղանչելն
մարդոյ
այնպէս
եւ
որ
զակն
խփեաց
ի
լուսոյն
եւ
խաւարեցաւ,
սակայն
լոյսն
ծագէ
է
դեռեւս
ի
վերայ
աչացն
եւ
սակաւ
փայլէ
ի
ներքս.
եւ
յորժամ
բանայ
վաղվաղակի
լոյս
տեսանէ.
Այսպէս
մարդ
մեղօք
զրկի
ի
շնորհաց
լուսոյն.
այլ
լոյս
խնամոցն
Աստուծոյ
չէ
հեռացեալ
եւ
սակաւ
փայլէ
ի
ներքս
ի
տրտնջականն.
եւ
յորժամ
դառնայ
ի
մեղաց,
վաղվաղակի
շնորհաց
լուսոյն
արժաին
լինի։
Իսկ
մեղանչելն
սատանայի
այնպէս
է
որ
ընդդէմ
արեգականն
հայի
եւ
զլոյսն
կորուսանէ
եւ
խաւարի։
Նոյնպէս
եւ
սատանայ
ընդդէմ
Աստուծոյ
հպարտացաւ.
որ
ասաց՝
«եդից
զաթոռն
յամպս
եւ
յաստեղս»։
Ամպ
մարգարէքն
են
կամ
հրեշտակք.
եւ
աստեղք
վերին
դասքն։
Յայնժամ
լոյս
իմացականին
կորեաւ
եւ
շիջաւ
ի
սատանայէ.
եւ
լոյս
շնորհացն
ո՛չ
ներգործեաց
ի
նա.
եւ
ի
նոյն
սերտեալ
հաստատեցաւ
անզղջապէս։
Վասն
որոյ
մեծ
են
մեղք
սատանայի
եւ
թողութեան
ո՛չ
հանդիպի։
Այսպէս
մեծ
է
մեղք
հպարտութեան
քան
զամենայն
մեղս
մարմնական։
