Ո՞րպէս
ասէ
աստուածաբանն
եթէ.
«Մինն
աստուածացոյց՝
ե
ւ
միւսն
աստուածացաւ»։
Եւ
Կիւրեղ
ասէ.
«Ո՛չ
մարդ
աստուածացեալ,
այլ
Աստուած
մարդացեալ»։
Պատասխանեմք։
Այլ
եւ
այլ
վարդապետութիւնք
ընդ
դէմ
այլ
եւ
այլ
հերձուածո՛ց
են,
եւ
ո՛չ
ընդ
դէմ
միմեանց։
Զի
մեծն
աստուածաբան
ընդ
դէմ
Արիոսի
պատերազմի.
որ
արարած
ասէր
զբանն՝
աս
տուածացեալ
յետոյ։
Վասն
որոյ
ասէր՝
մինն
Աստուած
էր
բնութեամբ
բանն.
Աստուած
արարիչ
եւ
ստեղծիչ։
Իսկ
միւսն
մա՛րդ
էր
բնութեամբ
յարարեալ
եւ
ստեղծեալ
բնութենէ.
եւ
խառնելով
ընդ
բանին՝
եղեւ
առեալն
որպէս
առօղն
որպէս
առօղն
զո՛յգ
եւ
հաւասար
Աստուած։
Ըստ
այնմ
թէ.
«Զնա
Տէր
եւ
օծեալ
Աստուած
արար»։
Իսկ
սուրբն
Կիւրեղ
ընդ
դէմ
Նեստորի
զինէր.
որ
ասէր
բնակութեամբ
զբանն
ի
մարմնի.
եւ
նախ
զմարդն
ծնեալ
ի
կուսէն
եւ
շրջեալ
ի
յերկրի,
եւ
յետոյ
բնակեալ
բանն
Աստուած
յետ
մկրտութեանն.
եւ
յետ
յարութեանն
փառաւորեաց
զնա.
եւ
զօրացոյց
յարակցու
թեամբ
ընդ
ինքեան։
Վասն
որոյ
ասէ
սուրբն
Կիւրեղ
եթէ՝
ո՛չ
մարդն
աստուածացաւ,
այլ
աստուած
բանն
էջ
յարգանդ
կուսին
եւ
առեալ
հոգի
եւ
մարմին
ի
նմանէ՝
Աստուածն
մարդ
եղեւ.
ըստ
այնմ
թէ.
«Բանն
մարմին
եղեւ»։
Յորոց
երկուց
աստուածաբանիցս
իմանի
մեզ
սոյնպէս։
Եթէ՝
բանն
աստո
ւած
մարմնացաւ
եւ
մարդացաւ.
եւ
մարդկութիւնն
աստուածացաւ
խառնելով
եւ
միանալով
բանին։
