Ո՞րպէս
կոչի
Աստուած
սիրօղ՝
եւ
սէր՝
եւ
սիրելի։
Պատասխան։
Նախ՝
որպէս
պատճառ՝
յառաջածու՝
եւ
ծնօղ։
Զայս
ոմանք
ի
վերայ
սուրբ
Երրորդութեանն
մեկնեն
այսպէս։
Սիրօղ
է
հայր.
սիրելի
որդի.
եւ
ս
էր
հոգին
սուրբ։
Երկրորդ՝
զի
էութիւնն
Աստուծոյ
սէ՛ր
է.
եւ
շարժի՛
սիրել
զմեզ.
եւ
շարժէ՛
զմեզ
սիրել
զինքն։
Երրորդ՝
զի
ինքն
ինքեամբ
է
յառաջածու,
վասն
որոյ
կոչի
սիրօղ։
Եւ
է՛
ինքն
բարի
եւ
գեղեցիկ,
կոչի
սիրելի։
Եւ
կոչի
սէր,
զի
շարժէ՛
զմեզ.
եւ
յառաջածու
զօրութի
ւն
է.
եւ
երեւեցուցիչ.
եւ
միաւորիչ.
զի
այսոքիկ
սիրոյ
ներգործութիւնք
են.
վասն
այն
կոչի
սէր։
Չորրորդ՝
սիրօղ
որպէս
սկիզբն
մեր։
Եւ
սէր՝
որպէս
հաստատութիւն։
Եւ
սիրելի՝
որպէս
կատարումն։
Այսպէս
բարին
է
սկիզբն
մեր .
եւ
մէջ.
եւ
վախճան։
Զի
ի
բարւոյն
եմք
յառաջ
եկեալ.
եւ
ի
բարին
հաստատեալ.
եւ
ի
բարին
կատարիմք։
Ապա
ուրեմն
բարին
սկիզբն
է
մեր
եւ
վախճան։
Եւ
է՛
ինքն
անսկիզբն
եւ
անվախճան։
Նմանապէս
եւ
սէրն.
եւ
ազնիւն.
եւ
իմաստութիւնն.
եւ
այլն։
Հարց։
Բարի՞ն
է
առաջին
յԱստուած,
թէ
սէրն։
Պատասխան։
Ի
յԱստուածութինն՝
սոքա
առաջի
ն
եւ
վերջին
ո՛չ
ասին.
զի
համանգամայն
զօրութիւնք
են
ի
յԱստուածութիւնն։
Սակայն
ըստ
մեր
իմացմանս
հասարակ
է
բարին
քան
զսէրն,
զի
ասեմք՝
սէրն
բարի
է.
ազնիւն
բարի
է.
եւ
այլն։
Որպէս
ասեմք՝
մարդն
կենդանի
է.
ձին
կենդանի
է.
եւ
այլն.
Այլ
ի
ստեղծումն
էիցս՝
սէրն
ա
ռաջին
է
քան
զբարին.
զի
սիրո՛յ
շարժեցաւ
յառաջ
բարերարել
եւ
խնամել։
