Երկոտասան
պարգեւք
էին
ի
դրախտին
զոր
կորո
յս
Ադամ։
Նախ՝
տեսութիւնն
Աստուծոյ։
Երկրորդ՝
խօսակցութիւնն։
Երրորդ՝
անմահութիւն։
Չորրորդ՝
լուսեղէն
պատմուճան։
Հինգերորդ՝
անախտ
կեանք։
Վեցերորդ՝
անծերանալի
հասակ։
Եօթներորդ՝
վայելչութիւն
անաշխատ
փափկութեան
դրախտին։
Ութերորդ՝
մշակութիւն
Աստու
ծոյ.
այսինքն
անմահ
տնկոցն
երկրագործ
եւ
պահապան։
Իններորդ՝
սէր
եւ
գութ
Աստուծոյ
ի
վերայ
մարդոյն
հնազանդութեամբ
պատուիրանին
որ
գայր
առ
նա։
Տասներորդ՝
թագաւորութիւն
ի
վերայ
ամենայն
ձեռակերտաց։
Մետասաներորդ՝
քահանայութիւն։
Երկտասաներորդ՝
մարգարէութիւն։
Զա
յս
բաժան
պարգեւս
էհան
ի
մէնջ
եւս։
Նախ՝
ի
տեսութենէն,
զի
ո՛չ
եւս
յաւել
տեսանել
զերեսս
Աստուծոյ։
Ի
խօսակցութենէն,
զի
մինչ
ի
Յորդանան
այլ
ո՛չ
ասի
հօր
Աստուծոյ
խօսիլ
ընդ
մարդկան։
Իս
յանմահութենէն,
զի
վճիռ
էհատ
ասելով.
«Հող
էիր
եւ
ի
հող
դարձցիս»։
Ի
լուսաւոր
պա
տմուճանէն,
յորժամ
կերին
ի
պտղոյն
եւ
ծանեան
զի
մերկ
էին
եւ
արարին
սփածանելիս։
Իսկ
յանախտ
կենացն.
«Տրտմութեամբ
եւ
քրտամբ
կերիցես
զհաց»։
Իսկ
յանծերանալի
հասակէն.
«Փուշ
եւ
տատասկ
բուսցին
ի
քեզ»։
Իսկ
ի
պահպանութենէն.
«Յորմէ
պատուիրեցի
չուտել՝
կերեր
արդեօք
ի
նմանէ»։
Իսկ
ի
վայելչութենէն,
ասէ.
«Էհան
զնոսա
եւ
բնակեցոյց
ընդ
դէմ
դրախտին
փափկութեան»։
Իսկ
ատելութան
ցոյց.
«Գուցէ
ձգիցէ
զձեռն
իւր»։
Ի
թագաւորութենէն.
«Մարդ
ի
պատուի
էր
եւ
ո՛չ
իմացաւ.
հաւասարեաց
անասնոց
անբանից»։
Ի
քահանայութենէն,
զի
ո՛չ
իշխեաց
պատարագ
մ
ատուցանել
ի
կեանս
իւր։
Իսկ
մարգարէութիւնն
լռեաց,
զի
ո՛չ
եւս
երեւի
բան
մի
յիշատակ
շնորհաց
նորա։
