Հասք
եւ
իրաւունք
քահանայից
մե՞ղք
է
թէ
ոչ։
Պատասխան։
Յորժամ
զգործ
քահանայի
ունիցին՝
ո՛չ
է
մեղք.
այլ
սրբութիւն։
Նախ՝
զի
հրամանաւն
Աստուծոյ
է։
Երկրորդ՝
զի
ի
նուիրացն
Աստուծոյ
առնուն
զբաժին
քահանայքն
եւ
ո՛չ
ի
մարդոյ.
եւ
ամենայն
ոք
Աստուծոյ
տայ
եւ
ո՛չ
մարդոյ։
Երրորդ՝
երկրորդ
սեղան
է
սիրտ
քահանային.
որպէս
սեղանն
զողջակէզն
մաքրէ,
նոյնպէս
իշխանութիւն
քահանային։
Չորրորդ՝
յայտ
է
զի
նուէրքն
Աստուծոյ՝
սրբութիւն
է.
եւ
որ
ոք
մերձանայ
ի
նա՝
սրբի։
Հինգերորդ՝
զի
ասէ.
«Զմեղս
ժողովրդեանն
կերիցեն
քահանայքն
եւ
քաւեսցեն
վասն
նոցա»։
Զի
որպէս
ստամոքն
զկերակուրն
հալէ,
նոյնպէս
եւ
քահանայքն
զմեղքն։
Վեցերորդ՝
թիթեղն
ցուցանէր
ի
ճակատն
գրեալ
սրբութիւն
Տեառն
նուիրեալ.
զի
նուէրք
քահանային
սրբութիւն
է։
Եւ
բացերես
ի
ճակատն
ունի։
Զնոյն
եւ
ի
նորս
Տէրն
հրամայէ.
«Արժան
է
մշակն
կերակրոյ
իւրոյ»։
«Եւ
յորոց
սերմանեն
զհոգեւորն,
հնձեսցեն
զմարմնաւորն»։
Եւ
այս
է.
«Իրիցունք
կրկին
պատուոյ
արժանասցին».
աստ
զհասոյթքն
եւ
անդ
զկեանքն
յաւիտենից։
Վասն
զի
կրկին
է
գործ
քահանային։
Նախ՝
զմեղքն
սրբել
ի
մարդոյ.
եւ
ապա
ընծայել
Աստուծոյ։
Եւ
զայս
ցուցանէ
զմորթն
ի
բաց
հանելն
եւ
ապա
պարագել։
Այս
նոցա
է
որք
սրբութեամբ
ունիցին
զքահանայութիւնն։
Եւ
որք
անարժան
են
գործոյն,
դնեն
զմեղս
ի
վերայ
մեղաց
իւրեանց։
Վասն
ի
նոր
օրհնեալ
քահանայից
Հարցումն։
Ահարօն
եւ
որդիքն
է
օր
մնացին
ի
խորանն.
վասն
է՞ր
մեք
խ։
Պատասխան։
Եօթն՝
նշանակէ
զէ
դար
շրջանացն։
Իսկ
մեք
խ
զՄովսէսին
պահեմք
որ
ի
լեառն
Սինա,
եւ
Յեսու
արտաքոյ
միգին։
Դարձեալ՝
որպէս
Քրիստոս
յետ
մկրտութեանն՝
ի
լեառն
պահեաց
խ
օր։
Եւ
որպէս
երեխայն
նախ
քան
զմկրտիլն
խ
օր
ուսանի
զխորհուրդն։
Եւ
դարձեալ՝
մանուըն
յարգանդի
ք
օրեայ
շնչաբերի
հոգւով։
Ի
նոյն
խորհուրդ
նոր
մանկունք
յարգանդի
մօր
եկեղեցոյ
սնանին։
Այլ
եւ
պահեն
զեօթն
օր
սուրբ
զգեստիւն։
Հարցումն։
Զի՞նչ
է
որ
յանկիւնս
եկեղեցւոյն
խունկ
վառեմք։
Պատասխան։
Ի
հինգ
տեղւոջ
ի
հինն
հուր
էջ
յերկնից
ի
վերայ
սեղանոյն
եւ
հոտոտեցաւ
Աստուած
ի
հոտ
անուշից։
Նախ
ի
սեղանն
Աբրահամու.
եւ
ապա
Մովսիսին
եւ
ապա
Դաւթին
ի
կալն
ուռնայի.
եւ
ապա
ի
տաճարին
Սողոմոնի.
յետոյ
ի
սեղանն
Եղիայի։
Զայն
խորհուրդն
պահեմք
ի
վերայ
նոր
սեղանոյս։
Հարցումն։
Վասն
է՞ր
այրեցան
Նաբաթ
եւ
Աբիութ
որդիքն
Ահարօնի։
Պատասխան։
Կամ
զի
օտար
հուր
եդին
ի
բուրվառն
որ
չէր
օրէն։
Կամ
զի
արբեցան
գինւով։
Կամ
թէ
հպարտացան
յիջաջել
հրոյն
ի
վերայ
սեղանոյն։
Կամ
զի
անժամ
խնկարկեցին։
Կա
մթէ
յաւուն
կրկին
էր
խնկարկումն.
յառաւօտն
եւ
յերեկոյն.
եւ
յառաւօտն
խնկեալ
էր
Ահարօն։
Այլ
որ
ուղիղն
է,
Մովսէս
յամենայն
ժամ
մտանէր
ի
սուրբն
սրբոց.
եւ
Ահարօն
մի՛
անգամ
ի
տարւոջն.
եւ
քահանայքն
ո՛չ
մտանէին։
Եւ
քահանայքն
հպարտացան
եւ
օտար
հորվ
խնկարկեցին
ի
ներքս
վարագուրին,
վասն
այն
պատժեցան
ի
խրատ
այլոց։
Եւ
զգեստ
քահանայութեանն
ո՛չ
այրեցաւ
յօրինակ
այժմոյս
որ
հոգւով
դատապարտին
եւ
մարմինն
մնայ։
Հարցումն։
Քանի՞
սեղան
էր
ի
խորանին։
Պատասխան։
Բաց
ի
քաւութենէն
որ
ի
սուրբն
սրբոց՝
ի
ներս
եւ
ի
դուրս
ժ
էր
բովանդակն։
Առաջին՝
ողջակիզաց
մեծն.
յոր
զհասարակացն
տօնէին։
Երկրորդ՝
փոքր
ողջակիզացն.
յոր
մասնաւոր
պատարագացն
էր։
Երրորդ՝
որ
զմիսն
ի
վերայ
յօշէին
եւ
ի
մեծ
սեղանն
հանէին։
Չորրորդ՝
որով
զճարպն
ի
սեղանն
հանէին։
Հինգերորդ՝
որ
զսափորն
եւ
զայլ
գործիսն
ի
վերայ
դնէին։
Իսկ
ի
ներսն,
ա՝
հացին
երեսաց
եւ
գառին.
բ՝
խնկոցն.
գ՝
շօթին
եւ
զ
հացին.
դ՝
մին
այլ
զ
հացին.
զի
ժբ
հաց
էր,
եւ
բ
սեղան։
Եւ
ե
երորդն՝
յորոյ
վերայ
խնկաղացն
եւ
նուիրանոցն
եւ
ճաշակն։
